14 Biennale Grafiki Artystycznej – IMPORT/EXPORT

BIENNALE / WIOSNA 2025

14. Biennale Grafiki Artystycznej Poznań 2025 – IMPORT/EXPORT

PIERWSZA EDYCJA MIĘDZYNARODOWA

Otrzymaliśmy 917 prac z 67 krajów! Dziękujemy za udział w 14. Biennale Grafiki Artystycznej.

WYSTAWA POKONKURSOWA
Galeria Miejska Arsenał
Stary Rynek 6, Poznań
4–27 kwietnia 2025 
Wernisaż: 4 kwietnia 2025, godz. 18:00

---

Piszą o nas:

Kultura.poznan.pl (Gra)fika kulturotwórcza
Magazynbarwa.pl Nikogo nie doganiać
Kulturaupodstaw.pl Wielogłosy sztuki
Magazynbarwa.pl Od środka

Zapraszamy do śledzenia naszych mediów społecznościowych:

• Instagram
• Facebook

---

OSOBY NAGRODZONE – 14. BIENNALE GRAFIKI ARTYSTYCZNEJ POZNAŃ 2025

GRAND PRIX 14. Biennale Grafiki Artystycznej Poznań 2025
ufundowane przez Prezydenta Miasta Poznania
20 000 PLN
Vinicius Libardoni – Brazylia/Włochy
za pracę: Sudety

I NAGRODA Rektora Uniwersytetu Artystycznego im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu
7 000 PLN
Marcin Lorenc – Polska
za pracę: Rysunki pisane

II NAGRODA Dziekana Wydziału Grafiki Artystycznej Uniwersytetu Artystycznego im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu
5 000 PLN
Zofia Balbierz – Polska
za pracę: Kolorowe plamy komunikacyjne

III NAGRODA Dyrektora Galerii Miejskiej Arsenał w Poznaniu
5 000 PLN
Małgorzata Gazda – Polska
za pracę: Przyjemność porażki

NAGRODA Rektora Collegium Da Vinci
1 500 PLN
Lola Staniuk – Polska
za pracę: Echo I

WYRÓŻNIENIA HONOROWE
Klaudia Borzęcka (Polska) za pracę: Granica
Anna Pavlichenko (Ukraina) za pracę: Przed nami więcej bólu
Zuzanna Stempska (Polska) za pracę: Resztki
Agata Perzyńska (Polska) za pracę: Ars auro prior 1-10. Sztuka cenniejsza niż złoto
Karolina Piotrowska (Polska) za pracę: Napięcie

WYRÓŻNIENIE od Contemporary Lynx
Bogna Lupińska – Polska
za pracę: Gdzie ja patrzę?

WYRÓŻNIENIE od Notes Na 6 Tygodni
Zuzanna Stempska – Polska
za pracę: Resztki

Osoby artystyczne
Aleksandra Hryciuk, ANUnaran Jargalsaikhan, Zofia Balbierz, Adam Ejsmont, Agata Perzyńska, Aleksandra Piekarska, Aleksandra Ujazdowska-Bałdowska, Aliaksandra Smal, Anna Dąbrowska, Anna Mandziak, Anna Nawój, Anna Pavlichenko, Anna Wołek, Antonia Taralli, Aurelia Komorowska, Bogna Lupińska, Cullen Curtis, Cyprian Szablak, Damian Idzikowski, Daria Sukhina, Dominika Borek, Elitsa Dimitrova, Elkin Salamanca, Goyen Chen, Guanchu Zhu, Irma Holm, Ivona Pupačić, Jan Dyczko, Jan Gąsienicyn, Jan Stachowiak, Jarema Chyrzyński, Joanna Jagielska, Julia Latko, Julia Litwinek, Julia Maj, Julia W. Szagdaj, Julia Żmuda, Kamil Kocurek, Kamila Kościańska, Karolina Piotrowska, Katarzyna Tereszkiewicz, Kinga Grossmann, Klaudia Borzęcka, Klaudia Stańko, Laura Laviv, Lola Staniuk, Małgorzata Gazda, Marcin Lorenc, Maria Eross, Maria Rey, Mateusz Janik, Matylda Jaszczurka, Melisa Kajzerek, Mikołaj Czyżowski, Mikołaj Mroczkowski, Nadiia Sharova, Natalia Lewandowska, Nikola Radosavljević, Nina Natońska, Oksana Fedchyshyn, Oliwia Łukawska, Özgü Ayça Yıldız, Patryk Brzezicki, Renata Maria Gogol, Sandra Stojańska-Rekus, Urszula Michalecka, Valentin Sismann, Vasyl Savchenko, Vinicius Libardoni, Wiktor Wiater, Yibiao Qin, Zhenhao Ou, Ziad Abdel-Aal, Zofia Leszczyńska, Zoran Mishe, Zuzanna Stempska 

---

Zdjęcia i montaż: Igor Zieliński
Muzyka: Revolution Void – Effects of Elevation (freemusicarchive.org, CC-BY)

---

fot. Sonia Bober, Marta Chudy

---

Import/Export

Ekspansja globalnego systemu kapitalistycznego tworzy sieć powiązań ponadnarodowych, kształtując binarny podział świata na centrum i podporządkowane mu peryferia. Obszary, w których rozwój cywilizacyjny i gospodarczy nie nadąża za tempem centrum, wciąż pozostają pod wpływem przestarzałych (archaicznych) form organizacji społeczno-ekonomicznej. Wolniejsze tempo rozwoju peryferii często tłumaczy się niewystarczającą integracją z bardziej zaawansowanymi gospodarczo obszarami. Pomija się jednak fakt, że to sam globalny system gospodarczy, oparty na akumulacji kapitału, przyczynia się do powstawania tego podziału oraz zacofanych regionów, które stanowią „konsekwencję polaryzacyjnej logiki ekspansji tego systemu”¹.

Każde nowe państwo włączane do wspólnego układu, zazwyczaj w wyniku podboju, zostaje zepchnięte na pozycje peryferyjne. Tworzący się w ten sposób zintegrowany układ gospodarczy prowadzi do powstania hierarchii opartej na różnorodnych specjalizacjach i stopniu profesjonalizacji. W nowo przyłączonych i mniej rozwiniętych regionach dominują procesy produkcyjne wymagające dużego nakładu pracy i czasu, ale nie gwarantują wysokiej stopy zysku. Dodatkowo, gospodarka obszarów peryferyjnych zazwyczaj opiera się na rolnictwie i wydobyciu surowców, z intensywną eksploatacją zasobów naturalnych oraz siły roboczej. W efekcie w globalnym systemie gospodarczym mniej zamożne regiony uzależniają się od bardziej rozwiniętych ekonomicznie obszarów. Opłacalność produkcji na peryferiach wynika z niskich kosztów, które są możliwe dzięki taniej lub wręcz niewolniczej sile roboczej. Ze względu na niski poziom zamożności społeczeństw peryferyjnych, to właśnie eksport tanich produktów z mniej zamożnych regionów stanowi kluczowy czynnik wpływający na funkcjonowanie systemów gospodarczych i pogłębianie się zjawiska polaryzacji między centrum i peryferiami. W rezultacie w poszczególnych regionach powstają różnice w poziomie zysków. Daje to krajom rozwiniętym przewagę nad obszarami mniej zamożnymi. Według Immanuela Wallersteina polaryzacja społeczna stanowi kluczowy element w procesie tworzenia wzajemnie powiązanych układów w systemie ekonomicznym opartym na akumulacji kapitału. Wynika to nie tylko z opóźnienia w dążeniu do standardów narzucanych przez centrum, ale również z samej struktury systemu, który bazuje na tych nierównościach. Dlatego też zniwelowanie dystansu i dogonienie bogatszych regionów staje się niemożliwe.

System ekonomiczny, wspierany przez strukturę polityczno-społeczną, prowadzi również do eksportu zachodnich/centralnych wzorców oraz modeli zachowań do regionów peryferyjnych. Proces ten jest ściśle powiązany z ekspansją kulturową, czego przykładem jest zjawisko europocentryzmu. Dążenie do osiągnięcia standardów i modeli organizacyjnych wyznaczanych przez centrum sprawia, że peryferia, a zwłaszcza tzw. półperyferia, obsesyjnie porównują się do głównych ośrodków i intensywnie adaptują wzorce kulturowe z krajów rozwiniętych. Proces importowania modeli społecznych i struktur organizacyjnych w celu budowania własnej tożsamości określa się jako samokolonizację kulturową. Jest ona definiowana przez „traumę niższości wynikającą ze świadomości wyobcowania z tego, co Uniwersalne”². W rezultacie zjawiska kulturowe na obszarach półperyferyjnych często opisuje się w odniesieniu do paradygmatów i trendów ustanawianych przez ośrodki centralne.

W kontekście powyższych rozważań warto zwrócić uwagę na koncepcję horyzontalnej historii sztuki autorstwa Piotra Piotrowskiego. Można ją interpretować jako próbę zneutralizowania wertykalnego podejścia, w którym kierunki sztuki są narzucane przez dominującą kulturę Zachodu³. W tradycyjnym, wertykalnym modelu rozwoju kultury zjawiska artystyczne rozprzestrzeniają się z centrum na peryferia. Eksport zjawisk artystycznych, a zwłaszcza sposobów ich interpretacji, znacząco wpływa na ich odbiór w regionach położonych poza ścisłym centrum. Koncepcja horyzontalnej historii sztuki odsłania proces wynikający ze złożoności kultury wizualnej, który sprawia, że trudno jednoznacznie wskazać, które zjawiska artystyczne dominowały w danym okresie. Pozwala to uniknąć uproszczeń i powierzchownej popularyzacji nurtów rozwijających się w określonym momencie historycznym.

Import i eksport kulturotwórczych zjawisk artystycznych w modelu horyzontalnym wspiera proces uspołeczniania przy zachowaniu różnorodności, która pozwala pełniej oddać złożoność ludzkiego środowiska. Taki model wymiany nie ogranicza się do samego „produktu”, co jest charakterystyczne dla kultury konsumpcji, lecz koncentruje się na aktywnym uczestnictwie w procesie twórczym oraz na poszukiwaniu i propagowaniu utopistycznych wizji.

Kurator 14. Biennale Grafiki Artystycznej Poznań 2025: Maciej Kurak

---

---

JURY II ETAP:

Sebastian Cichocki 
Kurator Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (MSN). Był kuratorem m. in. The Gleaners Society, EVA International – Ireland’s Biennial of Contemporary Art (2023) oraz pawilonów polskich na Biennale Sztuki w Wenecji, Gwangju Biennale i Thailand Biennale w Chiang Rai. Sebastian Cichocki zajmuje się praktykami artystycznymi, które wchodzą w relacje z aktywizmem klimatycznym, radykalną edukacją oraz rolnictwem.

Eulalia Domanowska
Dyrektorka Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie, historyczka i krytyczka sztuki, kuratorka ponad 100 projektów, w tym wystaw z udziałem Tony’ego Cragga, Magdaleny Abakanowicz i Henry’ego Moore’a. W latach 2016-2019 dyrektorka Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, wykładowczyni historii sztuki. Autorka licznych publikacji, była redaktorka naczelna Kwartalnika „Orońsko”. Inicjatorka konferencji „Rzeźba dzisiaj” oraz uczestniczka wielu konferencji w Polsce i na świecie. Specjalizuje się w sztuce w przestrzeni publicznej i krajobrazie. Członkini AICA i IKT.

Anna Łazar 
Kuratorka, autorka tekstów i tłumaczka. Twórczyni licznych wystaw w Polsce i za granicą, m.in. w Narodowym Muzeum Sztuki Ukrainy, Galerii Arsenał w Białymstoku i Muzeum Sztuki w Łodzi. Kuratorka programu międzynarodowej współpracy artystycznej „Wolne Słowo” (2022–2024). Była wicedyrektorka Instytutów Polskich w Kijowie i Sankt Petersburgu. Członkini Archiwum Kobiet IBL PAN oraz polskiej sekcji AICA.

Błażej Ostoja Lniski
Artysta malarz i grafik (warsztatowy) – głównie litograf, projektant książek, plakatów i krojów pism. Prof. dr hab. na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie prowadzi Pracownię Litografii. Dziekan ASP w Warszawie w latach 2012–2020. Obecnie Rektor ASP w Warszawie oraz przewodniczący Konferencji Rektorów Uczelni Artystycznych. Doktor honoris causa Lwowskiej Akademii Sztuki, odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Marta Anna Raczek-Karcz 
Historyczka sztuki i kulturoznawczyni, dr nauk humanistycznych, adiunkt na Wydziale Grafiki ASP w Krakowie. Teoretyczka i krytyczka sztuki, niezależna kuratorka współpracująca m.in. z Muzeum Narodowym w Krakowie, Muzeum Manggha i Muzeum MODEM w Debreczynie. Jurorka konkursów graficznych w Polsce i za granicą. Od 2013 roku Prezes Zarządu SMTG w Krakowie. Członkini AICA oraz członkini Zarządu Głównego PTK. Autorka licznych publikacji o sztuce, filmie i mediach cyfrowych.

Magdalena Radomska 
Postmarksistowska historyczka sztuki i filozofii, adiunktka w Instytucie Historii Sztuki UAM, kierowniczka Centrum Badań nad Sztuką Europy Środkowo-Wschodniej i Spuścizną Piotra Piotrowskiego. Stypendystka m.in. Courtauld Institute of Art, Getty Foundation, ERSTE Stiftung, NCN, ELTE, MTA. Autorka książek oraz licznych publikacji naukowych w wielu językach. Zajmuje się sztuką komunistyczną i postkomunistyczną Europy oraz krytyką kapitalizmu w sztuce globalnej. Członkini AICA, ASEEES oraz OZZ. Jesienią 2025 ukaże się książka Magdaleny Radomskiej Plural Subject: Art after the Crisis of 2008 – Shifting the Paradigm (Routledge).

Marek Wasilewski 
Artysta, krytyk sztuki i prof. dr hab. na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu, na Wydziale Animacji i Intermediów. Były redaktor naczelny „Zeszytów Artystycznych” i „Czasu Kultury”. Od 2017 roku dyrektor Galerii Miejskiej Arsenał. Członek AICA, stypendysta British Council, Fundacji Fulbright i Fundacji Kościuszkowskiej. Autor książek o sztuce, m.in. Sztuka w czasach populizmu.

---

JURY I ETAP:

Oskar Dawicki
Urodzony w 1971. Polski artysta multimedialny, zajmuje się sztuką performance, wideo, fotografią i dokumentacją, tworzy instalacje i obiekty. Mieszka i pracuje w Warszawie. W 1996 ukończył malarstwo na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (dyplom w pracowni prof. Lecha Wolskiego), gdzie wraz z Radosławem Nowakowskim i Wojciechem Kiwi Jaruszewskim tworzyli w latach 90. XX wieku grupę Tu Performance. Następnie wraz z Igorem Krenzem, Wojciechem Niedzielko i Łukaszem Skąpskim założył w 2001 roku grupę Azorro. Od 1994 występuje jako performer (od 1995 w charakterystycznej, błękitnej brokatowej marynarce).

Lidia Głuchowska
Historyczka sztuki i literatury; kierowniczka Pracowni Historii i Teorii Sztuki w Instytucie Sztuk Wizualnych Uniwersytetu Zielonogórskiego. Studiowała w Warszawie. Doktorat na Uniwersytecie im.Humboldtów w Berlinie. Kuratorka; (współ-)organizatorka konferencji w Polsce i zagranicą. Autorka ponad 100 artykułów, 4 książek i (współ-)redaktorka 5 międzynarodowych tomów zbiorowych.

Maciej Kozłowski
Urodzony w 1976. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Laureat Grand Prix konkursu „Obraz Roku 2003”, współwydawca i współredaktor zinu „Glizda”, jego prace znajdują się w min. w kolekcji Wielkopolskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Obszary zainteresowań i działalności artystycznej: grafika, malarstwo, akcjonizm miejski, wydawnictwa. Od 2019 wykładowca na Wydziale Grafiki i Komunikacji Wizualnej, od 2024 na Wydziale Grafiki Artystycznej Uniwersytetu Artystycznego im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu.

Mariya Plyatsko
Artystka, kierowniczka pracowni litografii, wykładowczyni Katedry Grafiki i Sztuki Książki Instytutu Poligrafii i Mediów Technologicznych Politechniki Lwowskiej. Członkinią jury Biennale Grafiki w Poznaniu „Error” 2023. Organizatorka kursów graficznych i popularyzatorka grafiki artystycznej w Ukrainie. Prowadzi praktyki artystyczne dla wojskowych i weteranów.

---

Organizacja 14. Biennale Grafiki Artystycznej Poznań 2025: IMPORT/EXPORT:
Uniwersytet Artystyczny im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu
Wydział Grafiki Artystycznej Uniwersytetu Artystycznego im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu

Współorganizacja:
Galeria Miejska Arsenał w Poznaniu

Współpraca:
Stary Browar, Miejskie Galerie UAP

Kurator:
Maciej Kurak

Aranżacja:
Mateusz Słociński

Koordynacja:
Olga Czechowska

Kierownik zespołu organizacyjnego:
Witold Modrzejewski

Zespół organizacyjny:
Marta Chudy, Maciej Kozłowski, Monika Pich

Współpraca:
Krzysztof Balcerowiak, Ireneusz Kozłowicz, Agnieszka C. Maćkowiak, Maja Michalska, Biuro Promocji i Działalności Kulturalnej UAP, Dział Techniczny UAP

Fundatorzy nagród:
Rektor Uniwersytetu Artystycznego im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu, Dziekan Wydziału Grafiki Artystycznej Uniwersytetu im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu, Prezydent Miasta Poznania, Rektor Collegium da Vinci, Dyrektor Galerii Miejskiej Arsenał w Poznaniu

Specjalne podziękowania dla Marka Wasilewskiego, Dyrektora Galerii Miejskiej Arsenał w Poznaniu

---

WYSTAWY TOWARZYSZĄCE

Gene BY | Volha Savich
Galeria Curators’LAB UAP
ul. Nowowiejskiego 12, Poznań
Czas trwania wystawy: 1 kwietnia – 20 kwietnia 2025
Kuratorka: Ewelina Muraszkiewicz
Wernisaż: 1 kwietnia 2025, godz. 19:00

Volha Savich jest rezydentką projektu PersPaktiv. Powstał on z potrzeby wsparcia osób z szeroko rozumianego środowiska artystycznego, pochodzących z Białorusi. „Gene BY” to artystyczna refleksja nad zatarciem jednostkowej tożsamości w czasach politycznego lęku, migracji i rozpadu wspólnoty. Volha Savich skupia się na temacie anonimowości – zarówno w przestrzeni cyfrowej, jak i społecznej, która staje się nową formą funkcjonowania. Jej prace poruszają temat niepewności i zawieszenia, ujawniając pęknięcia w sposobie, w jaki Białorusinki i Białorusini mogą dziś myśleć o sobie i swojej przynależności.

fot. Sonia Bober

TRANZYT
Wystawa laureatów XIII Biennale Grafiki / ERROR
Pop Culture Gallery @ Stary Browar
ul. Półwiejska 42, Poznań
Czas trwania wystawy: 10 kwietnia – 4 maja 2025
Kuratorka: Agnieszka C. Maćkowiak
Osoby artystyczne: Gabriela Bałdyga, Oksana Fedchyshyn, Aleksandra Gigiel, Olga Ilicheva, Aleksandra Kaim, Anastazja Kramer, Gabriela Palicka, Borys Szadkowski, Martyna Wojciechowska
Wernisaż: 10 kwietnia 2025, godz. 18:00

Dla rozwoju gospodarki opartej na akumulacji kapitału niezbędne jest istnienie instytucji państwowych. To one m.in. gwarantują funkcjonowanie monopoli, umożliwiając im osiąganie znacznych zysków, a tym samym bardziej efektywne gromadzenie zasobów. Umożliwiają również eksternalizację kosztów produkcji poprzez ich przerzucanie na szerszą populację, co szczególnie uwidacznia się w kontekście eksploatacji środowiska naturalnego (zanieczyszczenie rzek, wycinka drzew, ocieplenie klimatu). Instytucje te przenoszą także koszty związane z budową niezbędnej infrastruktury wspierającej rozwój przedsięwzięć gospodarczych na całą społeczność, narzucając obciążenia podatkowe ogółowi, zamiast wyłącznie bezpośrednim beneficjentom. Zajmują się ponadto ochroną istniejącego porządku oraz łagodzeniem ewentualnych sprzeciwów ze strony radykalnych grup społecznych niezadowolonych z funkcjonującego układu, ustanawiając organy, które określają zarówno prawa, jak i formy wyrażania społecznego niezadowolenia. Władza państwowa umożliwia również ekspansję przedsiębiorców danego kraju poprzez wywieranie odpowiedniego wpływu na inne państwa, co staje się możliwe wraz ze wzrostem siły i znaczenia danego państwa na arenie międzynarodowej. A zatem państwa – wraz z wyznaczonymi granicami – tylko pozornie utrudniają przepływ kapitału. W tym kontekście istotne staje się również ustanowienie prawa do swobodnego przemieszczania się i transportu. Jak zauważa Alain Badiou, podział dokonuje się poprzez ustanowienie odpowiedniej miary, wykluczającej elementy niepoliczalne: „Wolne krążenie tego, co da się policzyć – tak, przede wszystkim kapitału, czyli tego, co jest rachunkiem z rachunków. Wolne krążenie tego, co nieskończenie niepoliczalne, czyli poszczególnego życia ludzkiego – nigdy!”.

Regulacje dotyczące migracji mają na celu umacnianie narracji narodowych, które podkreślają znaczenie przynależności państwowej, niezbędnej do podtrzymywania światowego systemu kapitalistycznego. Dlatego, jak zauważa Immanuel Wallerstein, w pierwszej fazie swojego funkcjonowania– tuż po rewolucji, kiedy idee socjalistyczne nie zostały jeszcze zdeprawowane – państwo komunistyczne miało charakter internacjonalistyczny było „przekonane o złu nacjonalizmu, imperializmu i caryzmu” i sytuowało się w opozycji do kapitalizmu. Globalny system kapitalistyczny na obecnym etapie rozwoju potrzebuje, dla sprawnego funkcjonowania, zarówno regulacji ustanawianych przez państwo, jak i nowych przestrzeni eksploatacji.

Deruralizacja oraz kurczenie się obszarów, które mogłyby zostać wykorzystane w celu zwiększenia wydajności produkcji – opartej na redukcji środków niezbędnych do jej osiągnięcia (zmienne środki produkcji) – sprzyjają przewrotnie utrzymywaniu polaryzacji oraz zależności regionów peryferyjnych od centrów. Na tle tak funkcjonującego systemu ekonomicznego kształtują się zjawiska artystyczne.

Odwołując się do schematu zaproponowanego przez Wallersteina, prace artystów z „prowincji” są często interpretowane – jak zauważa Piotr Piotrowski – przez pryzmat centrum. Opór stawiany reżimowi przez artystów z bloku wschodniego podczas tzw. zimnej wojny związany był z postawą twórczą, skoncentrowaną na możliwości tworzenia różnorodnych form wypowiedzi, a więc z opozycją wobec jednorodności preferowanej przez władzę „komunistyczną”, narzucającą socrealizm.

Ten artystyczny pluralizm był manifestacją indywidualności twórczej oraz autonomii sztuki. Stanowił reakcję na sztukę politycznie zaangażowaną i propagandową, lecz jako alternatywna postawa wobec socrealizmu sam również nabierał charakteru politycznego zaangażowania. Po 1989 roku artyści Europy Wschodniej, korzystając w pełni z wolności twórczej, w swoich działaniach nawiązywali do wartości poprzedniej epoki, które mogły sprzyjać procesom uspołeczniania. Tym samym traktowali sztukę jako użyteczne narzędzie, służące społeczeństwu w sposób mniej lub bardziej bezpośredni (sztuka krytyczna, odwołująca się do modernizmu, społecznie zaangażowana).

Na tle tych przemian, w ramach globalnej historii sztuki, kształtuje się alternatywny model, koncentrujący się na interkulturowości oraz wartościach alterglobalistycznych, wolnych od dominacji i sprzyjających twórczym działaniom o utopijnym charakterze. W takim podejściu nie pomija się określonych terytoriów ani nie traktuje ich jako tranzytowych przestrzeni, służących wyłącznie swobodnemu rozwojowi centrów.

Autor: Maciej Kurak

fot. Sonia Bober

Import/Export. Ljubljana | Wykładowcy ALUO
Pop Culture Gallery @Stary Browar
Termin wystawy: 11.04–04.05.2025
Kuratorka: Zora Stančič
Koordynacja: Witold Modrzejewski, Maja Michalska
Wernisaż: 10.04.2025, godz. 19:00
Osoby studiujące: Ana Govc, David Kucler, Miha Majes, Nina Munih, Kalina Naskovski Perne, Tinkara Nemec Herkess, Maruša Pajnič, Ajda Podgorelec, Kristian Župan
Kadra akademicka: Admir Ganić, Helena B. Tahir, Viktor Bernik ad. MFA, Arjan Pregl ad. MFA, Mojca Zlokarnik ad. MFA, Zora Stančič prof. nadzw. MFA

Wystawa kuratorowana przez Zorę Stančič prezentuje dorobek artystyczny wykładowców i osób studiujących Akademii Sztuk Pięknych i Projektowania w Lublanie (ALUO) – artystów związanych z grafiką artystyczną. Ich prace nawiązują do hasła ‘Import/Eksport’, które jest tematem 14. Biennale Grafiki Artystycznej w Poznaniu. ALUO to wiodąca słoweńska instytucja w dziedzinie sztuk wizualnych, projektowania oraz konserwacji dzieł sztuki. Założona w 1945 roku wyróżnia się interdyscyplinarnym programem nauczania i działalności artystycznej, który kładzie nacisk na teorię krytyczną, współczesną technologię oraz na zrównoważony rozwój.

fot. Sonia Bober

---